Benden ziyade annemi aşırı rahatlatan olay. Ben de seviyorum onunla konuşmayı. Bu yüzden ona daha fazla zaman ayırıyorum artık.
Onlar kırılganlaşıyor zamanla bizler onların ebeveynleri haline geliyoruz, daha çok bizler koruyucu davranıyoruz. Bu yüzden dertleşme olayı aslında onun dertlerinin bana geçişi şeklinde ilerliyor. Ben anneme üzüntümü söyleyemem. Tam üzerine geldiği için
dokuzuncu hariciye koğuşu'ndan bir alıntı yapıcam burada.
---
spoiler ---
Felaketlerimizi başka biriyle taksit etmek saadettir, fakat annelerle değil, annelerle değil. Annelere anlatılan kederler taksim değil, zerbedilmiş olur. Çocuklarının felaketini iki kat şiddetle hisseden anneler, bu ıstıraplarını çocuklarına fazlasıyla iade ederler. Böylece keder anadan çocuğa ve çocuktan anaya her intikal edişinde büyüdükçe büyür.
---
spoiler ---
İşte tam da bu yüzden ben anneme derdimi söyleyemem. O bana hep söyler ama.
Büyükdükçe onun eli kolu gibi olduğumu farkediyorum, ona benim kadar iyi gelen biri yok bunu biliyorum.
Bunu sadece hissetmiyorum kendisinden de duyuyorum. Etrafına hep, "ben Kızıl'la konuşunca hafifliyorum çok güzel konuşur o" diyor. :)
Annemi yatıştırabilen, ikna edebilen sanırım tek insanım. Annemin hevesi, içinde en özel duygularını sakladığı sandığıyım.
4-5 yıl öncesine kadar, "ben aramızdaki bunca engeli aşmaya çalıştığım halde sana yetişmeye çalıştığım halde biz niye arkadaş gibi değiliz benimle neden konuşmuyorsun" diye sitem ediyordu hep. Her seferinde çok üzülürdüm ona böyle hissettirdiğim için.
Sanırım artık büyüdüm, onu daha fazla anlıyor ve hiç yalnız bırakmıyorum.
Ben annemin en iyi arkadaşı, ben annemin öğretmeni, ben annemin doktoruyum.
Eve her gittiğimde sürekli benimle konuşmaya çalışır konu üstüne konu açar buna ne kadar ihtiyacı olduğunu anlarım hemen.
Az önce de telefonda konuştuk. Kafasına yine takmış bir mevzu, bana kalırsa çok basit.
Konuştuk biraz, sonra her zamanki gibi; sana hak veriyorum ama annelik böyle bir şey anne olunca anlayacaksın ben de annemi bu yaşımda anlıyorum'larla kapadı telefonu.
Bir de kapatırken iyi ki doğurmuşum seni dedi.
Akşam akşam naptın anne sen aşırı duygusalım şu an. Ben sana layık mı olabildim şimdi, ben sana iyi mi geldim.
Sırf annemle olan ilişkimden ötürü bir kızım olsun isterim.